Code for Green

Odpady w postaci cieczy, roztworów, koloidów lub zawiesin, powstałe w wyniku działalności ludzkiej. W zależności od składu chemicznego i źródła pochodzenia, ścieki dzielimy na komunalne, przemysłowe, bytowo-gospodarcze, rolnicze oraz wody opadowe.

Całkowita ilość wody używanej przez konsumenta, obejmująca zarówno bezpośrednie zużycie (np. picie, gotowanie, mycie), jak i pośrednie zużycie (np. nawadnianie upraw rolnych, produkcja towarów).

Zjawisko atmosferyczne występujące głównie w obszarach miejskich, które powstaje w wyniku chemicznych reakcji zanieczyszczeń powietrza i przybiera postać gęstej mgły. Smog tworzy się w warunkach bezwietrznych, kiedy szkodliwe związki chemiczne, takie jak tlenki siarki, tlenki azotu, pyły zawieszone oraz kancerogenne wielopierścieniowe węglowodory aromatyczne, dostają się do atmosfery. W zależności od miejsca i warunków powstawania, wyróżnia się dwa główne rodzaje smogu: smog londyński i smog typu Los Angeles.

Składniki smogu stanowią poważne zagrożenie dla zdrowia ludzkiego. Mogą wywoływać reakcje alergiczne, astmę i jej napady, prowadzić do niewydolności oddechowej, chorób układu krążenia, obniżenia odporności organizmu, a także zwiększać ryzyko rozwoju nowotworów.

Rodzaj stowarzyszenia, które ma na celu produkcję energii na własne potrzeby oraz jej sprzedaż. Zgodnie z ustawą o odnawialnych źródłach energii, spółdzielnie energetyczne zajmują się wytwarzaniem energii elektrycznej, biogazu lub ciepła przy użyciu instalacji odnawialnych źródeł energii. Oprócz produkcji energii, spółdzielnie te zajmują się także równoważeniem zapotrzebowania na energię elektryczną, biogaz lub ciepło, które jest wykorzystywane wyłącznie dla spółdzielni i jej członków. Instalacje spółdzielni są przyłączone do lokalnych sieci dystrybucyjnych, takich jak sieci elektroenergetyczne o napięciu niższym niż 110 kV, sieci dystrybucji gazu, czy sieci ciepłownicze.

Stan, w którym zasoby wodne są niewystarczające lub jakość dostępnej wody nie zaspokaja podstawowych potrzeb ludzi oraz wymagań środowiska. Przykładem sytuacji prowadzącej do stresu wodnego są susze.

Długotrwały okres braku opadów atmosferycznych lub ich znacznego niedoboru w porównaniu do średnich wieloletnich wartości. Najczęściej występuje latem. Susza może prowadzić do przesuszenia gleby, zniszczenia upraw roślinnych oraz zwiększenia ryzyka pożarów. Susza obejmuje nie tylko ekstremalne przypadki, ale także wszelkie sytuacje charakteryzujące się zmniejszoną dostępnością wody na danym obszarze. Jest zjawiskiem, które rozwija się powoli, co utrudnia dokładne określenie jej początku i końca. Wyróżnia się trzy typy suszy:

Susza atmosferyczna: długotrwały okres (co najmniej 20 dni) bez opadów, z towarzyszącą wysoką temperaturą i niską wilgotnością powietrza.

Susza glebowa: niedobór wody dostępnej dla roślin, który występuje w wyniku suszy atmosferycznej. Można ją łagodzić za pomocą sztucznego nawadniania; nagłe obfite opady szybko uzupełniają zasoby wody w glebie.

Susza hydrologiczna: występuje, gdy przepływy w rzekach spadają poniżej wieloletnich średnich wartości, co prowadzi do znacznego zmniejszenia zasobów wód powierzchniowych i obniżenia poziomu wód gruntowych, których regeneracja jest długotrwała.

Zrozumienie zależności między ludźmi a środowiskiem naturalnym oraz wpływu ludzkiej działalności na ekosystemy. Świadomość ekologiczna sprzyja postawom proekologicznym i dążeniu do zrównoważonego rozwoju.

Jest przeciwstawnym pojęciem do antropocenu. Symbiocen - megatrend, zgodnie z którym przechodzimy od podejścia antropocentrycznego (skoncentrowanego na człowieku) do podejścia ekocentrycznego (skoncentrowanego na całym ekosystemie). W symbiocenie natura nie jest wyłącznie zasobem, ale równorzędnym elementem ekosystemu. Człowiek jest również jednym z wielu (nie najważniejszym) elementów ekosystemu. Rozwój tego podejścia pociąga za sobą zmiany prawne – m.in. przyznanie osobowości prawnej istotom nieludzkim (zwierzętom, roślinom, wodzie), ekonomiczne (np. przechodzenie na gospodarkę obiegu zamkniętego) i operacyjne (podejście more-than-human w zarządzaniu, tworzeniu produktów czy projektowaniu miast, nowe instrumenty inwestycyjne, zrównoważone finansowanie etc.).

Szybkie prototypowanie to metoda tworzenia fizycznych lub cyfrowych modeli lub prototypów nowego produktu w krótkim czasie. Proces ten pozwala na szybkie testowanie i iteracyjne udoskonalanie pomysłów, co prowadzi do efektywniejszego rozwiązywania problemów i lepszego dopasowania produktów do potrzeb użytkowników. Może stanowić sposób na szybkie wprowadzanie i testowanie nowych pomysłów dydaktycznych, narzędzi lub technologii w klasie, aby dostosować je do potrzeb uczniów i efektywnie wspierać proces nauczania.