To zdolność do okresowego zatrzymywania wody. Dzięki temu zjawisku poprawie ulega bilans wodny. Zasoby wodne powiększają się, ponieważ szybki spływ powierzchniowy zastępowany jest przez powolny odpływ gruntowy. Retencja – duża, mała i mikro. Jednym ze sposobów podziału retencji jest kryterium pojemności magazynowanej wody w zbiorniku retencyjnym. Umownie, rozróżnienie między małą i dużą retencją, zależne jest od wielkości pojemności zbiorników wodnych. Zgodnie z porozumieniem między ministrami Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej i Ochrony Środowiska, Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z roku 1995, małą retencję uznaję się w przypadku zbiorników do 5 mln m3. Zbiorniki powyżej tego pułapu zaliczane są do dużej retencji. Oddzielną kategorią jest mikroretencja, która polega na zagospodarowaniu wód pochodzenia atmosferycznego i wód powierzchniowych, bezpośrednio w miejscu wystąpienia opadu. Mikroretencja skupia się na poprawie lokalnego bilansu wodnego, który jest składową bilansu wodnego całego kraju.